piątek, 5 grudnia 2014

Charakterystyka urządzeń sieciowych.

Karta sieciowa (ang. NIC – Network Interface Card) – karta rozszerzenia, która służy do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane w sieci komputerowej. Karty NIC pracują w określonym standardzie, np. Ethernet, Token Ring, FDDI, ArcNet, 100VGAnylan.

Dla większości standardów karta NIC posiada własny, unikatowy w skali światowej adres fizyczny, znany jako adres MAC, przyporządkowany w momencie jej produkcji przez producenta, zazwyczaj umieszczony na stałe w jej pamięci ROM. Adres ten można dynamicznie zmieniać o ile stosowane oprogramowanie na to pozwala. Karty sieciowe standardu ArcNet miały adres MAC ustawiany ręcznie za pomocą mikroprzełączników umieszczonych na karcie (zwykle dostępnych z zewnątrz poprzez wycięcie w "śledziu").


KARTA SIECIOWA TYPU COMBO 



KARTA SIECIOWA BEZPRZEWODOWA 

KARTA SIECIOWA COMBO ZE ZŁĄCZEM AUI (złącze pozwalające na podłączenie światłowodu do karty sieciowej)


Modem (od ang. modulator-demodulator) – urządzenie elektroniczne, które moduluje sygnał w celu zakodowania informacji cyfrowych, tak by mogły być przesyłane w wybranym medium transmisyjnym, a także demoduluje tak zakodowany sygnał w celu dekodowania odbieranych danych.

MODEM WEWNĘTRZNY 




MODEM ZEWNĘTRZNY



Przełącznik (komutator, także z ang. switch) – urządzenie łączące segmenty sieci komputerowej pracujące głównie w drugiej warstwie modelu ISO/OSI (łącza danych), jego zadaniem jest przekazywanie ramki między segmentami sieci z doborem portu przełącznika, na który jest przekazywana.


SWITCH PROFESIONALNY





SWITCH 


Router (po polsku - trasownik,) – urządzenie sieciowe pracujące w trzeciej warstwie modelu OSI. Służy do łączenia różnych sieci komputerowych (różnych w sensie informatycznym, czyli np. o różnych klasach, maskach itd.), pełni więc rolę węzła komunikacyjnego. Na podstawie informacji zawartych w pakietach TCP/IP jest w stanie przekazać pakiety z dołączonej do siebie sieci źródłowej do docelowej, rozróżniając ją spośród wielu dołączonych do siebie sieci. Proces kierowania ruchem nosi nazwę trasowania, routingu lub routowania.


ROUTER PROFESIONALNY

ROUTER

Transceiver – urządzenie elektroniczne posiadające zarówno nadajnik i odbiornik (radiostacja), które są połączone i mają wspólne obwody w jednej obudowie. Termin pochodzi z roku ok. 1920.

Podobne urządzenia obejmuje transponder, transwerter i repeater. W terminologii radiowej, jeden nadajnik oznacza jednostkę, która zawiera zarówno odbiornik i nadajnik. Radiooperatorzy mogą budować własne urządzenia, posiadające jedną z funkcji, przekazywania lub odbierania. Przykładem transceivera jest np. walkie-talkie lub CB radio


TRANSCEIVER





.TRANSCEIVER



Most lub mostek (ang. bridge) – urządzenie łączące dwie lub więcej sieci lub segmenty sieci dokonując filtrowania ruchu sieciowego. Sieci podłączone do mostu mogą korzystać z różnych fizycznych i logicznych protokołów łącza.

Most zasadniczo pracuje w 2. warstwie OSI w komputerowej sieci. Na podstawie adresu odbiorcy może decydować, gdzie zostaną przesłane dane, które do niego docierają. Może dobierać właściwą trasę i optymalizować przesył danych.


MOST SIECIOWY


Konwertery nośników są idealnym rozwiązaniem w przypadku migracji sygnałów sieci miedzianej i światłowodowej. Od teraz możliwe jest korzystanie z technologii światłowodowej i przesyłanie sygnałów na odległość wielu kilometrów bez konieczności wymieniania całej infrastruktury sieciowej


KONWERTER



Regenerator, wzmacniak, wtórnik, powtarzacz (ang. repeater) to urządzenie stosowane w telekomunikacji do regeneracji sygnału.

Zasięg transmisji sygnałów jest ograniczony na skutek zniekształceń, zakłóceń i pochłaniania energii w mediach transmisyjnych. Regeneracja przesyłanych sygnałów w trakcie transmisyjnym pozwala ten zasięg zwiększyć. Regeneratory działają w warstwie fizycznej sygnałów (pierwsza warstwa modelu OSI) i nie próbują interpretować transmitowanych przezeń danych pod kątem ich poprawności (spójności).

W telekomunikacji określenie regenerator może oznaczać:
Urządzenie analogowe, które jedynie wzmacnia sygnał do pożądanego poziomu, niezależnie od natury samego sygnału (analogowej lub cyfrowej).
Urządzenie cyfrowe, które nie tylko wzmacnia sygnały, ale także poprawia ich kształt oraz parametry czasowe.

W sieciach LAN regenerator obecnie rzadko występuje oddzielnie - częściej jego funkcje są zaimplementowane w bardziej rozbudowanych urządzeniach, takich jak koncentrator, router, przełącznik, most, które regenerują sygnał w każdym porcie.[1] Regeneratory są stosowane w przypadku transmisji sygnałów cyfrowych przez wszystkie media oraz w przypadku różnych technologii, np. Ethernet.

Przykłady regeneratorów:
Regenerator HDSL - służy do regeneracji sygnału liniowego, przez co zwiększa zasięg łącza HDSL maksymalnie o 70%. Nie jest popularny, gdyż jego koszt jest zbliżony do kosztu modemu.
Regenerator ADSL - służy do regeneracji sygnału liniowego, przez co zwiększa zasięg łącza ADSL.
Regenerator optyczny - stosowany w torach światłowodowych wzmacniacz optyczny np. EDFA.


REGENERATOR




Koncentrator sieciowy (także z ang. hub) – urządzenie pozwalające na przyłączenie wielu urządzeń sieciowych do sieci komputerowej o topologii gwiazdy. Najczęściej spotykane w wersji 4-, 8-, 16- lub 24-portowej.Obecnie urządzenia te nie są już praktycznie stosowane, wyparte zostały przez przełączniki działające w drugiej warstwie modelu ISO/OSI (warstwie łącza danych, wykorzystując adresy MAC podłączonych urządzeń). Powodem tego był bardzo duży spadek cen przełączników, coraz wyższe wymogi dotyczące przepustowości stawiane przez nowoczesne aplikacje sieciowe oraz zwiększające się ilości danych, które muszą być przesyłane przez sieć. Duża liczba kolizji występujących w obciążonych sieciach komputerowych powodowała znaczne obniżenie przepustowości i przekreśliła sens stosowania koncentratorów.

Z drugiej strony koncentrator przenosi sygnały z portu wejściowego na wszystkie porty wyjściowe bit po bicie, przełącznik natomiast ramka po ramce, co powoduje powstawanie opóźnień (także dodatkowych, zmiennych, w zależności od długości ramki). Może być to zaletą koncentratora w przypadku bardzo prostych sieci lokalnych.


KONCENTRATOR



Budowa światłowodu

Włókno optyczne przenoszące impulsy świetlne składa się z rdzenia (średniaca 50 mikrometrów , rzadziej 62,5 mikrometra (10 do -6)) oraz cześci zewnętrznej (o średnicy 123 mikrometrów) nazywanej płaszczem zewnętrznym.
Pozostałe elementy włókna to:
#bufor - izolacyjna warstwa akrylowa o średnicy 900 um
#oplot kewlarowy - (polimer wytrzymałe na rozciąganie)
#izolacja zewnętrzna


Wyróżniamy światłowody przeznaczone do zastosowań wewnątrz budynków tzw.ścisła tuba(włókna są maksymalnie ściśnięte w przewodzie) oraz przeznaczone na zewnątrz budynków tzw.luźna tuba(włókna światłowodowe znajdują się w przestrzeni wypełnionej żelem.


ŚWIATŁOWÓD WIELOMODOWY
Promień światła może zostać wprowadzony pod różnymi kątami (modami) .W przypadku światłowodów wielomodowych występuje niekorzystne zjawisko zwane dyspersja polegające na poszerzaniu się promienia świetlnego wraz z przebytą drogą , dlatego też światłowody tego rodzaju mogą mieć 5KM długości.

ŚWIATŁOWÓD JEDNOMODOWY
Rdzeń złożony jest z wielu warstw o różnych współczynikach załamania.Jego średnioca wynosi 9 um.Może transmitować tylko jedną wiązkę światła a dzięki minimalnej wielkości zjawiska dyspersji można wykorzystywać go do transmisji z rzędu 60 KM.


Światłowody wielomodowe zapewniają przepustowość 1Gbps na odległość do 0,5 KM.Przy dłuższych odległościach należy używać kabla jednomodowego by zachować tą przepustowość.


ZŁĄCZA ŚWIATŁOWODOWE
Normy dotyczące okablowania światłowodowego:
#ISO/IEC 11801
#EN50173
#TIA/EIA 568A